Bir Şair Ölüyor
Ben mutluluğa alışkın değildim.
Hüzünlü sözlerin şaiiriydim.
Nasıl oldu da alıştırdın beni mutluluğa
Hüzünlü sözler söylerdim
Gözlerinsiz
Ellerinsiz
ve Kokunsuz
İsyan ederdim her gece uyuyamadığım için
ve her sabah uyandığım için .
Ben hüzünlü sözlerin şaiiriydim.
Nasıl oldu da alıştırdın beni mutluluğa.
Hala şiirler yazıyorum .
Yazıyorum, Sonra
yırtıp atıyorum.
Mutluluğun dili yok sevgilim.
Sözlerim alışkın değil senli sözlere.
Seni anlatamıyorum kelimelerle .
Ellerini tutup gözlerine bakmanın mutluluğunu
Hangi şairin hangi süslü kelimeleri anlatabilir ki ?
Ben hüzünlü sözlerin şaiiriydim.
Nasıl oldu da alıştırdın beni mutluluğa.
Şairler ölüdür derler , inanmazdım.
Sen inandığım her şeyi unutturuyorsun sevgilim .
Şimdi bir şair ölüyor
ve bir insan yeniden doğuyor...
Ben hüzünlü sözlerin şaiiriydim.
Nasıl oldu da alıştırdın beni mutluluğa.
G.A’ya ithafen...
Adem Ekmen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder